Zimowe leże

Generalnie to mogłabym przesypiać całą zimę. Zapadać w sen zimowy jak niedźwiedź lub jakieś inne leśny futrzak. Zamykać oczy gdzieś tak w okolicy listopada i otwierać je pod koniec marca. Chować się pod stertą kołder i poduszek, i nie wyściubiać nosa, aż do Wielkanocy. Ewentualnie wybudzić się na małe co nieco w okolicach Bożego Narodzenia. 

Zima to zdecydowanie pora na bakier z moim zegarem biologicznym. Czuję to w ciemne, mroźne poranki, kiedy nie może mnie dobudzić nawet najczarniejszy szatan, a ciało wywleczone z łóżka stara wyrwać się z nocnej hibernacji.

Czuję to biegnąc w kilkustopniowym mrozie na autobus do pracy, kiedy kolana odziane w spodnie i dwie pary rajstek stukają o siebie jak dwie kostki lodu.

Czuję to wracając do domu, kiedy moje oczy zamknięte przez osiem godzin w korporacyjnym pudełku szukają na niebie witaminy D, ale widzą tylko ciemne chmury lub co gorsza smog.

I nawet na chacie to czuję…

bo najpierw poszła rura u sąsiada i przez trzy dni z kranu lała się lodowata woda. Codziennie rano odprawiałam więc rytuał znany już od zarania dziejów, a przez posiadaczy piecyków dawno wyparty ze świadomości – mycia wody w cebrzyku, bali lub jak w moim przypadku zwyczajnym garnku (ten do gotowania bigosu wreszcie się przydał :D). Jak by tego było mało zaczęły wariować kaloryfery i temperatura w domu spadła o kilka stopni, od okien zaczęło ciągnąć, a podłoga zrobiła się zimna jak metal. I na dworze spadło do minus dziesięciu. Tak, zdecydowanie wolę to przespać.

Powyciągałam więc tylko z szaf dodatkowe swetry, grube kalesonki i zapasowe koce. Opatuliłam nimi całą rodzinę, a sama wcisnęłam się pod kołdrę – czekam na przedwiośnie. Nie wiem jak dzieci niedźwiedzi, ale moje niestety nie chcą poleżakować ze mną. Zima ich jakoś nie spowalnia, pomimo dodatkowych par skarpet. Skaczą i szaleją po łóżku, zamiast dotrzymywać mi towarzystwa w zamarzaniu. Może to jakiś inny gatunek jest ;)

Kącik Kubusia w naszej sypialni właściwie nie ulega zmianom. Staram się utrzymać go w jasnej tonacji i nie zagracać za bardzo. W końcu służy mu tylko do snu. I tłumacząc się właśnie na tę okoliczność zaopatrzyłam go w chmurkową lampkę z Pepco. Dodatkowo przytachałam fajny druciany kosz na wszystkie te zimowe kocyki, coby je mieć pod ręką. Myślę, że jeszcze na jakiś czas  mu starczy. Potem trzeba będzie coś wykombinować, bo zaanektuje leże rodziców. I gdzie ja wtedy będę się chowała przed zimą ;)

To trzymajcie się cieplutko, bo jeszcze większe mrozy nadciągają.

Ściskam,

Pliszka

Zbieranina rzeczy:
- tekstylia - H&M, Jysk, Ikea, Color Stories, Poofi, Fifi Studio, hand made
- lisek filcowy - jam się nie chwaląc go zrobiła ;)
- skarpetki - Mama's Feet, Many Mornings
- pudełka - Pepco, Empik, Mamissima
- koszyki - Pepco, Tiger