Wiek niewinności

Jeszcze zasypia wtulony w swego ukochanego misia, jeszcze z zapartym tchem ogląda przygody Piotrusia Królika i tworzy farmy z klocków Duplo. Z rozbrajającą minką pokazuje trzydzieści kartek zarysowanych w przeciągu dziesięciu minut wyścigami Zygzaka McQuena, a największą frajdę sprawiają mu naklejanki, jeszcze... 

Coraz częściej jednak wyciąga otrzymane od chrzestnej figurki z Gwiezdnych Wojen, coraz częściej biega ze świetlnym mieczem udając Vadera, a zamiast bajek woli Angry Birds.  I nie zatrzymam czasu, mój słodki Skzat dorasta i nabiera iście nieprzedszkolnych upodobań. Staram się jeszcze pielęgnować w nim tą dziecięcą niewinność, otaczając radosnymi barwami i leśnymi motywami, trudno jednak walczyć z ciemną stroną mocy ;) Dziś królują w jego pokoju zwierzątka, ale jutro najprawdopodobniej będzie tu miało kwaterę Imperium, T-Rex lub Hulk, albo wszyscy na raz.

Taki pokoik małej wielkości idealnie sprawdza się dla przedszkolaka. Nie za dużo miejsca by zabałaganić, ale wystarczająco by schować wszystkie klocki i skarby. Wąski Billy ustawiony w rogu nie zajmuje dużo przestrzeni, a sporo mieści - choć niedługo i tak zabraknie w nim pewnie miejsca na ciągle powiększającą się kolekcje książek Skrzata. Krzesełko Mammut, które co prawda urodziwe nie jest, przeszło naprawdę wiele i mogę z czystym sumieniem stwierdzić, że to najbezpieczniejszy mebel świata.  Łóżeczko Sundvik to też strzał w dziesiątkę. Rośnie razem z dzieckiem, a dzięki większej szerokości spokojnie mościmy się w nim we dwójkę na wieczorne czytanie książek (nie tylko bajek - bo ostatnio to D.O.M.E.K podbił serce mojego małego architekta). Kolorystyka pokoju - w ramach prowadzonej przeze mnie w domu akcji "no more blue" - pozostaje ciągle czerwono-zielona. Z rozczuleniem przedstawiam fotki pokoiku mojego małego Skrzata. Nie protestuje, że jest zbyt dziecinnie, jeszcze...

Serdecznie pozdrawiam,

Pliszka