Świąteczny pokój Skrzata

Trochę z Mikołajem na początku grudnia zawaliliśmy. Kalendarz adwentowy obmyślany w głowie jako fikuśna piramidka z opakowań po zapałkach, z racji braku czasu, spoczął niechlubnie niedokończony na dnie szafy. Zastąpił go sklepowy zamiennik - we wściekle słodkie ptaszyska, który, a jakże, przyjęty został z wielkim entuzjazmem przez mojego starszego Skrzata.

Mikołajowi też nie poszło najlepiej. Dopadły go problemy logistyczne. Nie z winy mikołajowych reniferów bynajmniej, tylko naszych polskich pocztowych łosi, którzy niedostarczyli przesyłki na czas. Tak więc załamany Mikołaj musiał w nocy, już szóstego grudnia, biegać w rozczochraną brodą po całodobowym Tesco, szukając czegoś wyjątkowego dla Skrzatów. Nie był sam w tych szaleńczych poszukiwaniach. Takich spanikowanych jak on Mikołajów były tam tabuny. Moje dzieci byłyby dumne, gdyby wiedziały, jaki bój stoczył on dla nich o ostatni egzemplarz gry Karaluch. Ranami na ciele pochwalić się jednak nie może, gdyż te, które mu zadano były natury psychiczno-werbalnej. Ale gra była warta i tych usłyszanych epitetów, i wysokiej ceny. Te iskierki radości w oczach dziecka gdy odpakował prezent - bezcenne.

Jako że dotknął mnie dotkliwie ten brak magiczności w przedświątecznych przygotowaniach, miałam potrzebę szybko go sobie zrekompensować. Powyciągałam świąteczne tekstylia, przytaszczyłam ozdóbki i na pierwszy ogień dekorowania wzięłam pokój Jasia. Wykorzystałam gwiezdną bazę, dodałam czerwone poduszki oraz puszki zbierane specjalnie na ten okres i nieśmiało powiesiłam pierwsze dekoracje choinkowe. Nie za dużo, wolę sobie je powolutku dozować...

Zrobiło mi się tu teraz tak mikołajkowo, że prawie słychać dzwoneczki u sań tych spóżnionych rogaczy ;)

Jeśli macie ochotkę jeszcze trochę ponastrajać się świątecznie, zapraszam też tutaj:

- Święta od kuchni

- Świąteczne pele-mele

Ściskam mocno,

Pliszka