Jagodowa genetyka

To niesamowite jak wielki ma wpływ te kilkadziesiąt chromosomów sprezentowanych nam przez rodziców przy poczęciu. Kolor oczu, włosów, karnacja. Talenty, inteligencja, osobowość. Plus cały pakiet wad i zalet, odporności lub chorób. Wszystko to dziedziczymy - niestety przewrotnie nie wprost.

Przejechałam się równo na tej genetyce patrząc na szczupłą talię mojej Mamy i talenty językowe mojego Taty. Cale dzieciństwo żyłam w ułudzie, że jak dorosnę to zostanę filigranową poliglotką. A potem wyskoczył Mendel ze swymi prawami i teraz bujam się z bujną figurą po Babci. W ramach rekompensaty dostałam dryg do tańca. Cervantesa dalej nie czytam w oryginale, ale mam twórczą rękę do rzeczy - taką po Dziadku. Szkoda, że rodziców Taty nie miałam możliwości dobrze poznać. Na pewno bym się zaskoczyła, jak bardzo jestem też do nich podobna. Może odkryłabym jakieś nowe talenty ;)

To tak wstępem usprawiedliwienia, bo serwuję sobie i Wam koktajl jagodowy. Na pewno pójdzie w boczki! Macie prawną gwarancję! Ale wybaczam go sobie, bo fiolety to moja ulubiona paleta kolorów – tak jak mojej Babci. A nie mogę przecież walczyć z genetyką ;)

Przepis banalnie prosty:

• dowolne mleko miksujemy z garścią jagód, dosładzamy według uznania i ponownie miksujemy
• przelewamy w finezyjne słoiki (ze sklepu typu wszytko po klika złotych)
• delektujemy się wyglądem i smakiem, zapominając chwilowo o zbyt wybujałej figurze ;)

Bon appetit,

Pliszka