Każdy ma jakiegoś bzika

Każdy ma jakiegoś bzika, każdy jakieś hobby ma, a ja w domu mam trzech chłopów, stos porcelany i … ponad 5.000 opakowań po herbatach. Tak, tak nie pomyliliście się - pięć tysięcy - a każda inna.

Swego czasu byłam drugim w rankingu kolekcjonerem w Polsce, miałam własną wystawę, a tygodniowo otrzymywałam kilka kopert ze świata od takich samych szaleńców jak ja.

A wszystko zaczęło się niewinnie, od kilku opakowań po herbatach Dilmah jakie kupowałam czasem w przypływie dekadencji w barze na uczelni. Jako bidny student gnieżdżący się na małym metrażu z zaledwie garstką osobistych rzeczy w akademikach na starych Jelonkach, te herbaty były jednym z nielicznych luksusowych rzeczy na jakie mnie było mnie stać . Nie chciałam więc by znikały mi, ot tak, bez pamięci, po wypiciu ostatniej kropelki bursztynowego płynu – zaczęłam więc zbierać po nich opakowania. Z czasem zauważyłam, że niektóre z nich pomimo tych samych smaków różnią się między sobą albo rewersem albo awersem i producent co jakiś czas zmienia design. Zaintrygowało mnie to na tyle, że zaczęłam  zamawiać w restauracjach herbatę zamiast kawy i szukać po sklepach różnych pudełek z papierowymi "teabagami". A był to początek XXI w., wtedy jeszcze nawet Tesco nie było w Polsce, a jedynie supermarket HIT, zaś Lidl dopiero otworzył swój sklep i trzymał towary na paletach. Tak więc po studiach zebrała się z tego jakaś skromna kolekcja 300 opakowań i pewnie powoli by tak sobie rosła, gdyby nie przepastny Internet. Tam przez przypadek odkryłam, że taki zbzikowanych fascynatów herbatek jest całkiem, całkiem sporo. Ba, mają nawet swoje cykliczne zjazdy i gazety, ale przede wszystkim swoje stronki ze duplikatami, które chętnie wymieniają na inne. No i wpadłam jak śliwka w kompot, a właściwie tytka w szklankę. Zrobiłam samodzielnie swoją stronkę w htmlu i ruszyłam z wymiankami. Korespondowałam głównie z ludźmi z Czech i Holandii, bo to oni przodują w kolekcjonerstwie (10 tys. to stanard) , ale zdarzały się też wymianki z Argentyny czy Izraela. Miałam szczęście, bo z Polski osób było niewiele, więc wszystkie moje rodzime produkty były mocno pożądane. W międzyczasie zwracałam się po darmowe sample do producentów. W kraju wymieniałam się znowuż na forach kolekcjonerskich za długopisy, kubki czy paragony (sic!). Zawierałam ciekawe znajomości i szlifowałam angielski. A kolekcja rosła i rosła.

Niestety po pojawieni się Jasia zarzuciłam międzynarodowe wymiany – przesyłki pocztowe dużo kosztowały, a i tych kupowanych herbat nie byłam w stanie przepić. Jednak dalej na własne potrzeby zaopatrzam się  w ciekawe okazy, ciągle też pamięta o mojej fascynacji rodzina i znajomi zbierając lub przywożąc z podroży nowe okazy (Aniu, Anetko, jesteście Kochane!).

To hobby można porównać trochę do zbierania znaczków. Opakowania trzymam w siedmiu segregatorach, ułożone alfabetycznie według producenta (tyle że w koszulkach na karty Magica). Cenię stare egzemplarze (u mnie to Teekanne z lat 80-tych) i te z błędami drukarskimi. Szukam tych nieporwanych, tylko nacinanych nożyczkami. Lubię zebrać całą kolekcję (jak ta ze Shrekiem) lub odnaleźć nowe smaki (marshmallow, dyniowa, szafranowa, a nawet z konopi indyjskich). Doceniam zarówno niebanalne grafiki jak i wysublimowaną prostotę. Rozróżniam kolejne edycje i po prostu cieszę nimi oko. Relaksuje się przeglądając je, przy okazji zaspokajając babską potrzebę zbieractwa. Hobby wręcz idealne, prawda?

Nowa dostawa od znajomych.

Wyjątkowo smaczne herbatki z U.S.A.

Dziecięce wzory zawsze wywołują uśmiech na twarzy. Tu tureckie i węgierskie.

Seria kanadyjskiej marki Four O' Clock wykorzystała fragmenty obrazów.

Bajeczna czeska seria z retro rycinami.

Hornimans była podobno ulubioną herbatą Nietzche'go. Choć pewnie nie ta z hiszpańskiej edycji ;)

Australijska z za siedmiu mórz i śląska, kupiona za rogiem. Ciekawe jakie skutki uboczne ma Kamasutra ;)

Kolorowe grafiki herbat ze SriLanki (choć przywiezione z Rosji).

Urocze są te francuskie świstaki.

Pyszna, korzenna Yogi Tea, dostępna w Polsce. W środku, na herbacianych zawieszkach znajdziesz też życiowe sentencje. Prawie jak ciasteczka z wróżbą ;)

Zdobycze z Północy.

Banan i pomarańcza była całkiem smaczna, choć swego czasu namiętnie piłam rodzimą truskawkę z wanilią z Herbapolu.

Dość popularna u nas Teekanee, tu w wydaniu niemieckim i francuskim...

Po prostu czadowa!

I moja ulubiona :)

Izraelska - dotarła z perypetiami, bo koperta była w strzępach i cofnęli ją do nadawcy nie mogąc odczytać mojego adresu. Zresztą często dostawałam przesyłki potargane, otwarte i ponownie zaklejone na poczcie  -  w końcu paczka herbatek w kopercie wygląda jak plik banknotów :D

Odlotowe smaki i herbatka u Królowej.

Małe, duże, prostokątne i trójkątne - im ciekawszy kształt, tym większa radość dla kolekcjonera.

Segregatory muszą być solidne, bo są ciągle wertowane.

Jak się nie zmieszczą to można je nawet oprawić ;)

To co, może teraz łaskawszym okiem zerkniecie na te "papierki" wyrzucane po wypiciu herbaty, na ich ciekawe grafiki i  ukryte opowieści. Może wydobędziecie ich urodę wykorzystując do scrapbookingu lub przerabiając na orgiami (teabag folding). A może nawet zaczniecie zbierać... Nie, lepiej nie, bo jeszcze odbierzecie mi moje kolekcjonerskie srebro ;P 

A Wy jakie macie bziki?

Ściska, zbzikowana

Pliszka

Zajrzyj też tutaj =>  Eureka! Półka na herbaty ze starej skrzynki