Ciemna strona mieszkania

W pewnym mieszkaniu było miejsce, w którym zbierały się ciemne siły mocy. Mrok ogarniał ścianę, która ziała otchłanią czerni, przyciągając jak magnez nieświadomych niczego chłopców. Pożerając ich niewinne dusze i mącąc kryształowo-czyste oczy. Nie dało się przejść koło niego obojętnie. Każda przeprawa kończyła się zastygnięciem, a każda próba odczynienia zaklęcia, napadem szalonej histerii. Zło panowało w tym domu i zjadało czas, godzina za godziną, zatrzymując domowników w dziwnych pozach na kanapie.

Aż pewnego razu zjawiła się dobra wróżka. Zakręciła różdżką, sypnęła magicznym pyłem, wyczarowała kwiaty, słodkości i inne różności. Udekorowała mroczną ścianę, łagodząc czarną otchłań bielą, zielenią i różem. Nastawiała autek, obrazków i wazoników. I już, już zdawałoby się, że to zadziała i zły czar pryśnie... lecz niestety, to nie bajka z happy endem. Na nic zadały się jej wysiłki, mrok dalej kusi i tylko od woli domowników zależy czy ulegną jego ciemnej mocy. Choć faktycznie na ścianie zrobiło się jakby ciut jaśniej...

Smutna to bajka, ale jakże prawdziwa, bowiem moja nierówna walka z telewizorem trwa od dawna.

Jedna kampania to ta z udziałem chłopców, którzy lgną do niego jak ćmy do ognia, co i rusz oczekując bajki lub gierki na konsoli. Choć rygor jako taki jest, a limit w miarę przestrzegany, to i tak piloty i kontrolery muszę chować wysoko.

Druga kampania trwa na polu wizualnym. Jeszcze nie sprzedają elektroniki z białym ekranem (ej, wynalazcy kombinujcie bardziej...), więc czarny prostokąt dominuje w całym wnętrzu. Na dodatek jedyna wolna ścian dla niego znajduje się w samym komunikacyjnym centrum mieszkania – zdecydowanie źle to wpływa na feng shui. Siedząc na kanapie w salonie na wprost mam telewizor, po prawej stronie sypialnię, a po lewej pokój Jasia. Nie można nie zwrócić na niego uwagi. Może gdybym w pokoju miała ciemniejsze meble, jakoś zlałby się z nimi w jedno. A tak, przy jasnych, już bardziej oczołomotny być nie móże…

Postanowiłam go trochę odczarować, obstawiając na około kwiaty i dekoracje, jeszcze w letnich klimatach. Na mnie zadziałało bez zarzut! Czerń jest jakby mniej czarna, bibeloty przywołują uśmiech na twarzy. A ja co rusz patrzę na moją cudną monsterę, olewając gadające głowy w TV. Na chłopców znalazłam inny sposób – stosik zabawek na kanapie, żeby siadając wbiły się tu i ówdzie, skutecznie odwracając uwagę ;)

Przy okazji tegoż to zakątka, przypomniało mi się niezamierzone, ale nieocenione DIY jakie popełnił lata temu mój Mężuś.

Komodę, na której stoi teraz telewizor kupiliśmy w Jysk - tylko tam znaleźliśmy biały mebel idealnie wpasowujący się pomiędzy dwójkę drzwi. Po złożeniu okazało się jednak, że temu jakże idealnemu meblowi brakuje bocznej listwy w szufladzie. Dokonaliśmy reklamacji, lecz sklep, pomimo dobrych chęci, nie mógł dostarczyć nam brakującej części - komoda nie była już dostępna w sprzedaży. Na szczęście dostaliśmy rekompensatę w postaci bonu na zakupy, zaś wybrakowaną szufladę za pomocą dwóch zawiasów zmieniliśmy w otwieraną półkę. Niespodziewanie, za jednym zamachem, zyskaliśmy ciepłą kołdrę i praktyczny schowek na dekoder. I jedno i drugie służy dobrze do dziś :)